asal-usul

Sejarah asal penempatan awal suku kaum Lun Bawang ialah di tanah tinggi Kerayan Kelabit kawasan tengah utara Borneo. Mereka telah berhijrah ke Sabah, Sarawak dan Brunei sekitar abad ke-16 dan ke-17 akan tetepi kebanyakan mereka masih ada di Kalimantan. Lundayeh bermakna hulu orang atau orang-orang pedalaman. Mereka dikenali sebagai petani dan mempunyai penternakan amalan dan juga dikenali sebagai pemburu dan nelayan.

Pada lewat 1800-an hingga awal 1900-an,sebelum menerima agama , masyarakat Lun Bawang telah digambarkan sebagai hidup dalam keadaan yang tidak sihat gaya hidup. Mereka peminum burak tegar (arak beras) , kelihatan mabuk lebih kerap , dan rumah panjang kelihatan tidak bersih . Gaya hidup mereka menyebabkan mereka terdedah kepada penyakit. Pada tahun 1904 dan 1905, terdapat wabak cacar sekitar kawasan Lundayeh. Sebuah wabak yang mempunyai ketara mengubah perjalanan sejarah Lundayeh itu. Ia telah dicatatkan bahawa angka kematian telah mengurangkan lebih kurang daripada 20,000 kepada 3,000 penduduk Lundayeh itu.(Laporan Pegawai-Pegawai Daerah pada masa itu – Sarawak Gazette; Drunk Before Dawn). Dan dengan nya ada agama populasi Lundayeh bertambah dari 3,000 orang pada 1905 ke 5,000 orang pada tahun 1920an dan ke 15,000 orang pada tahun 2010 di Sarawak.